Ik had besloten om vanaf ons appartement weer naar beneden te lopen om wat extra kilometers te kunnen maken. Op zich denk je dan dat is lekker makkelijk berg aflopen, maar niets is minder waar. Het naar beneden lopen betekend dat je de hele tijd aan het afremmen bent omdat je anders veel te snel zou kunnen gaan lopen. En dit afremmen kost ook enorm veel energie en extra kracht onder andere in je knieën die al die energie op zich krijgen. Het geeft wel een prachtig uitzicht als je zo’n kronkel weg naar beneden rent.

Eenmaal beneden aan de berg, zo’n 4 kilometer verder voelde ik al dat dit best wel wat tol had geëist. Maar als nog fanatiek door een weg in waar ik nog niet eerder had gelopen. Die volgde ik tot de weg over ging in een voor lopers onveilige weg, hier besloot ik weer wat meer richting het centrum van Arezzo te lopen. Ik herkende al snel een stuk weg en liep vol vertrouwen door de weg omhoog. Vervolgens recht het centrum in, waar op dat tijdstip nog niet echt veel te beleven valt. Het blijft vervolgens wel lastig in te schatten hoe de kilometers vervolgens verder gaan, dat bleek ook wel weer toen ik na bijna 9 kilometer al in mijn vertrouwde hardloop park aankwam. Wetende dat ieder rondje daar net iets meer dan een kilometer is ga je direct hoofdrekenen, zo’n 14 rondjes park had ik voor de boeg. De temperatuur begon alweer op te lopen en de moed begon wel een beetje te zinken met de gedachte aan zoveel rondjes precies hetzelfde lopen.

Op een gegeven moment wordt het dan toch meer een mentaal ding en gaat de vermoeidheid dubbel zo zwaar wegen. Net iets na de 19 kilometer nam ik een brake, iets wat ik normaal gesproken eigenlijk nooit doe, bij een waterpunt heb ik me flink gekoeld voor ik besloot weer verder te lopen. Deze korte brake gaf me ook maar kort verlichting en iets voorbij de 20 kilometer besloot ik naar de parkeerplaats terug te rennen. Al met al kwam ik op deze manier toch op een respectabele 22 kilometer totaal uit!