Maar na een paar weken moet je dan toch echt het hardlopen weer oppakken. Dus weer een paar keer rustig trainen, eerst nog lekker langzaam en daarna ook zo nu en dan weer op top snelheid.
En ja, dan gaat het ook weer een beetje kriebelen om weer eens een wedstrijdje te lopen. Tijdens het lopen fantaseren we al weer voorzichtig wat ons volgende doel gaat worden. Misschien volgend jaar weer een leuke marathon…. Wie weet, ik sta er zeker open voor. Zelf had ik nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen. Vooraf dacht ik dat is iets van eens maar noooooit nog een keer. Het moet dan wel weer een leuke wedstrijd zijn, niet een van dertien uit een dozijn.
Met nog iets te veel wedstrijd gedachte (en wellicht ook een biertje te veel op) had Danny zich over laten halen om de zevenheuvelenloop mee te gaan doen. En ja, volgens Danny moest ik dan dus ook maar meedoen. Zwak als ik ben heb ik me ook erg makkelijk over laten halen en zo hadden we ineens de eerste wedstrijd na de marathon in onze agenda staan.
Om maar gelijk vol bezig te blijven had Danny ook weer een strakke eindtijd voorgesteld. Een wedstrijd van 15 km in 01:15:00 lopen, dat is dus een snelheid van 12 km/u gemiddeld. Een week voor de wedstrijd gingen we met dat doel voor ogen nog even trainen. Dat viel me nog niet tegen, op een paar seconden na haalde we ons target. Vol goede moed verschenen we dan ook bij een zeer koude startlijn van de echte wedstrijd. De sfeer was echt helemaal te gek. Direct na de startlijn te hebben gepasseerd proberen in het juiste ritme te komen om niet te veel aan het begin te laten liggen. Dat valt met zo’n koude start nog niet mee, maar ik zat vrij snel rond het juiste ritme.
Eerlijk is eerlijk, Danny had beloofd als haas bij een kennis te blijven lopen. Die hield helaas ons tempo net niet vol, en ergens tussen de 2 en 3 kilometer begon ik dus bij Danny weg te lopen. Vanaf dat moment stond ik er dus alleen voor. Ik kende het parcours nog niet en wist alleen dat ik niet teveel moest geven in het begin omdat daar de zwaarste heuvels zaten. Telkens bij de kilometer punten probeerde ik te berekenen hoeveel ik verloren had op het schema en wat ik dus in de laatste paar kilometers bergaf weer zou moeten inhalen. Dat betekende aan het eind nog wel even een stuk harder dan de 12 km/u lopen. En dan krijg je de borden nog maar 500 meter te gaan, ook daar nog even alles eruit halen tot de finish…
Eind tijd -> 01:15:22
Ik ben zelf helemaal blij met deze tijd, die 22 seconden vergeten we gewoon even ;)
Een impressie:
Al met al was de zevenheuvelenloop een succes, en zeker voor herhaling vatbaar. Maar eerst zet ik voor volgend jaar de Stevenloop weer in mijn agenda, en zodra we meer weten over andere wedstrijden meld ik het hier uiteraard ook. De (hardloop)agenda voor volgend jaar zal vast wel weer gevuld worden.