Ik was er helemaal klaar voor, tijdens mijn trainingen had ik de afstand en zelfs de doeltijd al gehaald dus zenuwen waren er eigenlijk niet.

Tot het moment dat ik gistermiddag mijn spullen bij elkaar ging zoeken. Ik pakte mijn startnummer erbij en kwam tot de conclusie dat er geen spelden bij zaten. Wij thuis dus het hele huis op z’n kop gezet op zoek naar spelden om m’n nummer op de borst te kunnen maken, toen had ik stiekem wel even wat stress. Gelukkig vonden we er nog vier en kon ik nog even snel wat eten, en daarna hup de auto in. Gisela, Evy en mijn ouders gingen mee om me aan te moedigen. Super gezellig natuurlijk, al hoefde ze van mij niet perse in de kou te gaan staan want koud dat was het gisteren zeker.

Ruim op tijd stond ik bij de ingang van mijn startvak ‘blauw’ en begon ik met mijn laatste voorbereidingen. Warme kleren uit, hardloop kleren aan, en natuurlijk het startnummer op m’n borst spelden. Ruim een half uur voor de start zeg ik iedereen gedag en loop ik het vak in. Ik loop een paar keer rustig in het vak heen en weer om m’n benen wat los te krijgen en alvast een beetje op te warmen. Omdat ik zo vroeg ben sta ik vrijwel voorin mijn startvak beter kan het niet. Eindelijk met nog maar een paar minuten voor de start begint iedereen in het vak zich verder naar voren te bewegen en gaan de hekken ook daadwerkelijk open.

Ik ga vlot over de startlijn en zoals altijd ga je tijdens een wedstrijd toch net iets te hard van start, ik zie op mijn horloge dat ik ruim 12 km/u loop en hou me direct wat in tot ik rond mijn vooraf geplande snelheid loop. De kou voel ik helemaal niet en het publiek overal langs het parcours is enthousiast en geeft je extra energie. De eerste kilometer met een vals platte klim naar boven loop ik in een prima tijd en ik maak me op voor de eerste echte heuvels die ik in de verte al aan zie komen. Deze worden al een stuk steiler en m’n tempo loopt ongewild toch iets terug.

Tussen het 3 en 4 kilometer punt lopen we een steile helling op midden door een stuk bos. Ze hebben de randen van de weg aangegeven met lichtslangen en de bomen worden met fel gekleurde spots verlicht terwijl er mooie muziek uit alle luidsprekers klinkt. Dit stuk is absoluut mijn favoriet vanaf nu!

Als we de 4 kilometer ruim gepasseerd zijn gaat het parcours eindelijk weer serieus berg af en kan ik mijn tempo rustig beginnen op te voeren. Ik wil niet te hard van stapel lopen want ik wil het vol kunnen houden tot op de finish lijn. Na het 6 kilometer bord gooi ik er nog een schepje bovenop, want ik voel me nog helemaal top. Met een tempo van ruim boven de 12 km/u loop ik de laatste 500 meter binnen en voel ik dat nog een keer versnellen nog mogelijk is.

Super blij en nog vol energie kom ik met een grote glimlach over de finishlijn heen. Wat een heerlijke loop zeg. Ik ben helemaal tevreden over mijn eindtijd die ruim onder mijn doelstelling ligt. Uiteindelijk heb ik de 7 kilometers in 35:40 gelopen!

Dit was voor mij de eerste zevenheuvelennacht maar ik moet zeggen dat het zeker voor herhaling vatbaar is. De sfeer, het publiek alle lampjes maken dit tot een erg mooi evenement waar ik zeker nog wel een keer terug wil komen.

Eerlijk is eerlijk, ik heb dit gevoel echt gemist tijdens mijn blessure dus zorg ik er in de toekomst zeker voor dat het niet weer zover komt. Maar ik wil zeker weer wat meer van dit soort wedstrijden lopen. Dus rustig verder opbouwen en in de tussentijd op internet even rondkijken wanneer er weer leuke loopjes zijn. Als ik ze heb gevonden zal ik dat zeker weer melden.

En vandaag is het Danny zijn beurt, hij is rond deze tijd waarschijnlijk ook al op zoek naar zijn startvak en gaat zo dadelijk de 15 kilometer lange zevenheuvelenloop doen. Ik ga voor hem duimen en hoop dat ook hij een mooie tijd kan neerzetten en wellicht, ja het is ver gezocht, gaat hij hier dan ook zijn resultaten met ons delen ;)