Opstaan en tegen je zin in toch nog even twee boterhammen naar binnen werken, want je weet dat je straks alle energie nodig gaat hebben. Danny en Maarten waren beide klokslag 05.30 bij ons zodat we de laatste strategie nog even door konden spreken.

En dan is het eindelijk zover 06.00 beginnen we vol goede moed aan de eerste ronde van onze Last Men Standing run! Optimistisch als we waren allemaal zonder regenjack aan, wat absoluut een fout blijkt te zijn! Al direct in onze eerste ronden krijgen we een flinke regen en hagelbui over ons heen en zijn al onze kleren direct helemaal doorweekt. Voor mij zeker niet ideaal, want mijn bestelling van 2 nieuwe lange broeken was helaas nog niet geleverd. Ik moest het met slechts 1 lange broek doen die dus direct in de eerste ronde al zeiknat was. We houden ons goed aan het afgesproken tempo en komen na zo’n 42 minuten doorweekt weer thuis terug. Evy en Gisela vangen ons direct op en helpen met het uithangen van al het natte goed. We proberen gelijk weer wat te eten, want we weten dat we anders op de lange termijn energie te kort gaan komen. De tweede ronde vertrekken we weer met zo droog mogelijke kleding, bij mij alles verschoont behalve mijn lange broek. We vetrekken in een redelijk open getrokken hemel, maar na amper 1 km betrekt het weer en worden we getrakteerd op een stevige hagelbui met in de verte zelfs flinke onweer. De hagel kwam door de wind zo hard tegen ons aan dat we spontaan bevroren. Maar uiteindelijk kan ook deze bui ons niet tegenhouden en komen we precies volgens schema weer terug bij huis. Inmiddels hebben we al wel besloten dat door omstandigheden er eigenlijk nog maar 1 van onze 2 geplande routes overblijft, dit is ons MaxFit rondje omdat deze langs de sportschool van Gisela en mij gaat.

Wonder boven wonder blijven we gedurende onze 3e ronde helemaal droog, hoewel ik nog wel in mijn natte broek met natte schoenen loop. Daarom besluit ik dat die bij de finish wel eens vervangen kunnen worden. Bij thuiskomst is mijn Fysio inmiddels aangekomen, en wat ben ik blij hem te zien! Hij heeft zelfs helemaal professioneel een volledige massagetafel meegenomen en voor ons klaargezet in de woonkamer. Hij behandeld direct de benen van Danny en mij, wat maakt dat een verschil zeg als ik aan mijn vierde ronde begin. Na deze vierde ronde zijn we er wat beter op ingesteld en behandeld Joey zelfs ons alle drie in de korte rust periode die we hebben. Deze vierde ronde zijn we overigens helaas weer niet helemaal droog gebleven, chips mijn droge broek is al direct weer nat. Vol goede moed beginnen we aan onze 5e ronde, we merken dat de zware ochtend met veel wind, regen, hagel en kou flink wat tol heeft geeist bij ons. Halverwege deze ronde begin ik last te krijgen van mijn linkerknie. Richting finish zag ik dat mijn ouders ons buiten staan op te wachten om ons aan te moedigen, wat een leuke verrassing zeg! Maar ondanks dat ik de pijn in mijn knie probeer te verbergen doorziet Gisela dit direct als ik aan kom lopen.

Wat ben ik op dat moment blij dat Joey nog een extra ronde is blijven wachten op ons! Ik was echt bang dat mijn race er bijna op zat, maar hij weet met een korte (pijnlijke) behandeling mijn knie weer helemaal los te krijgen. Dankzij deze behandeling heb ik zelfs tijdens de 6e ronde helemaal geen last van mijn knie, wow wat kan een Fysio een verschil maken zeg! Ik zeg het ook hier nog een keer Joey Joosen van www.wedocare.nl met vestigingen in Nijmegen, Gendt en Elst heel heel heel erg bedankt! Dit is dezelfde Fysio die mij heeft geholpen toen ik last had van hielspoor, wat een topper!

Na wederom schone kleren te hebben aangetrokken beginnen we vervolgens aan onze 7e ronde. Maarten en ik gaan inmiddels net iets te langzaam voor Danny, let wel we lopen op dat moment nog steeds 6:20 per kilometer! We dragen voor een extra feestelijk moment ook eindelijk onze nieuwe sponsor shirts, het is inmiddels net haalbaar wat temperatuur betreft. Want na twee kilometer in onze 7e ronde halen we de marathon afstand van 42,2 km! Voor deze afstand was Maarten aan het trainen totdat Corona roet in het eten gooide, en daarom had ik de eer erbij te zijn als hij deze meilpaal nu voor het eerst bereikt. Ik ben dan ook super vereerd daar op dat moment samen met hem te lopen, geloof me dit hebben we samen echt even gevierd! We krijgen het met grote moeite voor elkaar deze hele ronde te blijven hardlopen, zelfs zonder echt af te zakken in snelheid. We zitten er dan beide echt flink doorheen, en spreken af de volgende ronde zoizo te starten en dan na een paar kilometer op snelwandelen over te gaan. Zo gezegd zo gedaan, we gaan weer van start voor onze 8e ronde. Pff wat hebben we het zwaar zeg, energie level zwaar beneden peil en pijn in al onze ledenmaten. Met onze uiterste inspanning weten we de 1e kilometer nog hard te lopen, maar daarna gaat het echt niet meer en gaan we over tot een flinke looppas. Nerveus houden we continue ons horloge in de gaten want we willen uiteraard wel binnen het uur weer terug zijn!

Eenmaal thuis met slechts 3 minuten rust over besluit Maarten dat het voor hem genoeg is geweest. Man wat ben ik trots op zijn prestatie, waar ik de hele weg aan het zuchten kreunen en piepen was liep hij vrolijk door zonder al te veel te klagen. Echt diep respect voor jou Maarten! Maar zo dicht bij de grens van 60 km kon ik het niet laten om toch nog een ronde te starten, mijn 9e ronde. Omdat Maarten achterbleef sprong Evy op haar fiets om mij te supporten. Tegen beter weten in begon ik eerst weer een stukje hard te lopen, nou ja ik weet eigenlijk niet of je dat nog zo kon noemen…. Dit hield ik amper 500 meter vol waarna ik weer over moest op snel wandelen. Met een blik op mijn horloge en wel 100 keer uitrekenen welk tempo ik minimaal moest aanhouden zette ik stug door. Evy heeft me dat stuk door zoveel moeilijke momenten heen getrokken waarbij ik makkelijk het bijltje erbij neer had kunnen gooien, zonder haar begeleiding weet ik absoluut niet of ik het gehaald zou hebben. Onderweg probeerde ik nog een keer hoe lang ik het vol kon houden om aan te zetten tot hardlopen, amper 250 meter nog maar voor ik echt weer moest gaan wandelen. Op het laatste rechte stuk bedacht ik mij dat ik koste wat kost niet wandelend over mijn laatste finish lijn heen wilde gaan. Daarom zette ik voor mijn laatste 100 meter nog 1x keer aan en kwam ik in een eindsprint over de finish, ik heb geen idee waar ik die nog vandaan heb kunnen halen. Daar stond Gisela me al op te wachten, en ook zij keek verbaasd naar mijn snelheid. Wat was ik blij dat ik nu op een totaal van 9 ronden en dus 60,3 km zat! Dit was het voor mij, meer energie zat er niet meer in!

Danny had zich in de tussentijd nog weten te motiveren op snelheid door te gaan, hij vertrok voor zijn tiende ronde amper 2 minuten nadat ik voor de laatste keer binnen was gekomen. Wat een top prestatie! Ook die tiende ronde weet hij hardlopend te volbrengen, waarna wij hem toch aanraden te stoppen toen hij weer terug kwam. Hij heeft met zijn 10 ronden een ongelofelijke afstand van 67 km gelopen zonder daarbij ook maar 1x in snelheid in te binden. Ik ben dan ook ongelofelijk trots, en stiekem een klein beetje jaloers op deze geweldige prestatie. Ik weet niet waar hij zijn snelheid en doorzetting vandaan heeft gehaald en doe het hem zeker niet na op deze manier! Top Danny echt helemaal te gek, zeker als je bedenkt dat we hier pas zo’n 6 weken geleden voor zijn gaan trainen. Wellicht verteld hij zelf nog een keer in een blogpost hoe hij dat heeft ervaren!

Tijdens deze prestatie zijn er een aantal momenten op foto vastgelegd. Hieronder geven dan ook graag een kleine impressie!

We zijn met z’n alle echt heel blij met onze prestatie. We gaan nu eerst even rustig nagenieten en herstellen, en dan….. vast wel weer op zoek naar een nieuwe uitdaging! We weten al wel dat als deze volgend jaar weer terug komt we het zeker zullen overwegen weer mee te doen. Dan hopelijk met beter weer en een langere tijd om ons erop voor te bereiden.